- tevhit
- озвонч. -di1) ве́ра в еди́ного Бо́га2) филос. монотеи́зм3) уст. объедине́ние, соедине́ние; едине́ние
tevhit etmek — а) ве́рить в еди́ного Бо́га; б) объединя́ть, соединя́ть; унифици́ровать
Türkçe-rusça sözlük. 2013.
tevhit
Смотреть что такое "tevhit" в других словарях:
tevhit — is., di, din b., Ar. tevḥīd 1) Allah ın birliğine inanma, bir sayma, bir olarak bakma 2) din b. Tek tanrıcılık 3) ed. Divan edebiyatında Allah ı övmek için yazılan manzume 4) esk. Birkaç şeyi bir araya getirme, birleştirme Birleşik Sözler tevhit… … Çağatay Osmanlı Sözlük
tevhit ehli — is. Allah ın birliğine inananlar … Çağatay Osmanlı Sözlük
tevhit etmek — 1) Allah ın bir olduğunu söylemek 2) birleştirmek, bir araya getirmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
tevhit etmek — bk. tevhîd etmek … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
birleme — is. 1) Bir etme, tek duruma getirme 2) Tanrı nın birliğini dile getirme, tevhit … Çağatay Osmanlı Sözlük
ehil — is., hli, Ar. ehl 1) Bir işte yetkili olan, bir işi yapan, erbap O, bu işin ehlidir. 2) Sahip Sanat ehli. Zevk ehli. 3) hlk. Karı kocadan her biri, eş Bu adam ehliyle iyi geçinmiyor. 4) esk. Topluluk, cemaat Birleşik Sözler ehlibeyit ehlidil … Çağatay Osmanlı Sözlük
müstevli — sf., esk., Ar. mustevlī 1) Bir yeri istila eden, yönetimi altına alan (kimse, devlet, ordu vb.) Hatta bu iktidar sahipleri, şahsi menfaatlerini müstevlilerin siyasi emelleriyle tevhit edebilirler. Atatürk 2) Salgın … Çağatay Osmanlı Sözlük
tek tanrıcılık — is., ğı, top. b. 1) İnsanın, doğada ve toplumda, ilk veya değişmez sebebi araştırmasına yol açan tarihsel şartların etkisiyle her şeye gücü yeten bir tek tanrı düşüncesine varması, monoteizm 2) din b. Evreni, doğayı ve toplumu yaratıp yöneten,… … Çağatay Osmanlı Sözlük
